मिली नहीं हीर सी | Mili nhi Heer si
मिली नहीं हीर सी
घट-घट घूम, पी आयो पीर ही।
मनें पूछे जग; मिली क्यूँ नी हीर जी।।
कि; मिली कहीं हीर जी?
हीर नी पूछी जद मन पसरायो ।
आँख्या न आँसू छूपा, शब्दाँ न छूपायो ।
पसीजो जो हिवड़ो जो, बोल भी नी पायो ।
यादाँ न खोयो, मनड़ो बोल भी नी पायो ।
खेव किन्ही कसा, कसी मिली हीर जी ।
कसी थी वा, खाँ मिली थी वा हीरनी ।
घट - घट घूम - घूम पीर नी छुपायो ।
बिती खई मनड़े , मन ही छुपायो ।
मन की मन ही बतायो ।
नैना न काजल रमा, मृगनयनी भायी ।
होंठा न लाली जमा, मुस्काती आयी ।
हिरणी चाल ले क, लट गालां प लटकाई ।
मीठा बोल बोल, मन प थी छाई ।
हिर-हीर बन मन प आती ही आई ।
हिवङा न भाती ही जन्मा की कहाई ।
हीर मिली, हीर पीर बन मन प छाई ।
दन बित्या कोनी की रंग अपना प आई ।
भूल रास्ता सारा,भूल मने गई ।
वा हीर पीर दे क, जाण कहा गई ।
बैठ्यो अकेलो मन घबरायो ।
याद कर-कर उणी घणो बुलायो ।
आयी - गई वा जसा पीर बङ गई ।
अब भूल वा गई ।।
हीर भूली, बावलो सो कर गई ।
पल-पल आँसु भर क, खुद दुजी नाव तर गी ।
समय रो चकरो घूमतो घूम्यो ।
आ मिल्यो फेर स उई हिवङो ।
बंद दरवाजा लिख्या दुखङा डायरी ।
मोबाइल प चैट चाली, बातां कई होरी ।
बातां- बातां म और बातां बढ़ गी ।
हीर बनङे री खातिर खई अङ गी ।
बातां करता सा, बातां रे गी ।
थोङा-थोङा दन म परियाँ मर गी ।
सुन-सुन बाताँ सारी बाताँ ही मर गी ।
राजपुतानों नाप्यो आधो -आधी उमर गी ।
देख-देख हीर सारी हिरणियाँ मर गी ।
मनङे री बात नी री, बाताँ नी री ।
अब हीर मन की मिलन री, आस नी री ।
अब कोई आस नी री ।।
आती- जाती बावरियाँ मन टटोले ।
लगावे मन खुद रो, मन म्हारो लेवे ।
लेव मन, मन म्हारो राजी ।
थोङा दन म बदल या वाकी राज थी ।
समझ सारी जग नूँ सुनाऊँ ।
बीती जिन्दगी की बाताँ मन में गाऊँ ।
खेऊँ कुछ लोगां न, कुछ छुपाऊँ ।
हीर साची कोनी कोई, लिखतो जाऊँ ।
बाताँ न म्हारी फेर कहतो जाऊँ ।
घट-घट घूम पी आयो पीर ही ।
छाऊँ मन की साथी, मिली नी हीर जी ।
मनें मिली नी हीर सी।
मई मिली नी हीर सी।।
- kavitarani1
टिप्पणियाँ
एक टिप्पणी भेजें